KRANTENARTIKEL
Afscheid van een rebel
Etienne Van Vaerenbergh zegt nationale politiek vaarwel
LENNIK - Veertien jaar lang was Etienne Van Vaerenbergh volksvertegenwoordiger, eerst in de federale Kamer, daarna in het Vlaams Parlement. Als lid van de voormalige Volksunie was Van Vaerenbergh de verdediger van de Vlaamse Rand in dat parlement. Maar de Volksunie splitste en Van Vaerenbergh is het enige parlementslid dat geen lid werd van een andere politieke partij. Op zondag 13 juni zet hij daarom noodgedwongen een punt achter zijn nationale politieke carričre.
Het is dezer dagen erg rustig in het Vlaams
Parlement. De werkzaamheden voor deze legislatuur zijn volledig afgewerkt en de
meeste volksvertegenwoordigers voeren campagne om hun zitje ook na de
verkiezingen van 13 juni te behouden. Het bureau van Etienne Van Vaerenbergh is
nog niet opgeruimd, tot 13 juni handelt hij er als secretaris van het Vlaams
Parlement de lopende zaken verder af. Daarna zet hij onverbiddelijk een punt
achter zijn nationale politieke carričre. Die carričre startte in 1990, toen hij
onverwacht als opvolger de Kamer binnenwandelde. Maar Van Vaerenbergh was al
vroeger met politiek bezig. “Ik was op mijn zestiende al lid van de Volksunie”,
vertelt hij. “Tijdens mijn studententijd was ik zelfs enkele keren kandidaat op
een Vlaamse lijst in Wallonië. De plaats op die lijst was vooral symbolisch, pas
later groeide ik als gemeenteraadslid en burgemeester verder door naar de
nationale politiek.”
Van Vaerenbergh ontpopte zich in het parlement als de spreekbuis
van de Vlaamse Rand. Hij blikt tevreden terug op de dingen die hij mee kon
realiseren. “Er is de oprichting van de provincie Vlaams-Brabant, de
rechtstreekse verkiezing van het Vlaams Parlement en straks ook de splitsing van
het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde. In die veertien jaar heb ik
meerdere voorstellen ingediend voor de splitsing, vandaag stel ik vast dat alle
Vlaamse partijen zich daarvoor engageren. Dat is uniek en was tot voor enkele
jaren ondenkbaar. Wanneer het kiesarrondissement binnenkort wordt gesplitst
beschouw ik dat dan ook als een persoonlijke overwinning.”
Als het op het verdedigen van die Vlaamse zaak aankwam
stond Van Vaerenbergh in het parlement op zijn strepen. Uit studies blijkt dat
hij als volksvertegenwoordiger het meest tegen partijstandpunten durfde in te
stemmen. Dat leverde hem de titel “rebel van het parlement” op. Toch relativeert
Van Vaerenbergh zijn opstandigheid. “Ik was rebels als de Vlaamse zaak moest
verdedigd worden, dan waren Vlaamse belangen voor mij belangrijker dan
partijbelangen. Maar ik was ook een trouwe partijman en zal tot 13 juni mijn
kiezers van 1999 vertegenwoordigen.” Met die verkiezingen van 13 juni stopt de
parlementaire carričre van Etienne Van Vaerenbergh. Toch betekent het geen
definitief afscheid van de politiek. Van Vaerenbergh is eerste schepen in Lennik
voor de gemeentelijke partij Lennik 2000. Zijn ambitie ligt nu in 2006: na
twaalf jaar wil hij dan opnieuw de burgemeesterssjerp van Lennik omgorden.
(mvd)
De Zondag, mei 2004.